ஹதீஸ் தொகுப்பாளர்களின் நேர்மையான அணுகுமுறை

 

 

ஹதீஸ் மற்றும் வரலாற்றின்  ஓர் ஆரம்ப நிலையை ஆய்வு செய்துள்ள எந்த ஒரு நபரும் ஓர் உண்மையை அறியாமல் இருக்க மாட்டார். அதாவது, இஸ்லாம் அல்லது இஸ்லாத்தை நிறுவியவருக்கு எதிராக ஓர் ஆட்சேபனையை எழுப்புவது போல் தெரிகிறது என்பதன் அடிப்படையில் மட்டுமே முஸ்லிம் முஹத்திஸீன்கள் மற்றும் வரலாற்றாசிரியர்கள்  எப்பொழுதுமே ஓர் அறிவிப்பை ஒதுக்கியதில்லை. அதற்கு காரணம் என்னவென்றால், எந்த ஒரு விஷயத்தையும் அவர்கள் ரிவாயத் என்ற வடிவில் சரி என்று அறிந்தார்களோ அந்த ரிவாயத்தின் கருத்தின் (திராயத்தின்) காரணமாக அதை பதிவு செய்வதில் தயங்கியதில்லை என்பது அவர்களின் திட்டவட்டமான நடைமுறையாக இருந்தது.

மாறாக, சில முஹத்திஸீன்கள் மற்றும் பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்களின் நடைமுறை என்னவென்றால், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களைப் பற்றியும், அன்னாரின் தோழர்கள் (அல்லாஹ் அவர்களின் மீது திருப்தி கொள்வானாக) பற்றியும் அவர்களை வந்தடைந்த எந்த ஓர் அறிவிப்பையும், அது ரிவாயத் (அறிவிப்பு) மற்றும் திராயத் (ஹதீஸின் கருத்து) இரண்டின் அடிப்படையிலும், அது பலவீனமானதாகவும், நம்பகத்தன்மையற்றதாகவும் இருந்தாலும், அவர்கள் நேர்மையாக அதனை தங்கள் சேகரிப்பில் சேர்த்துக்கொள்வார்கள். பின்னர், ரிவாயத் மற்றும் திராயத்தின் கோட்பாடுகளுக்கு ஏற்ப எது சரி எது தவறு என்ற தீர்ப்பை எடுத்துக் கொள்ள பிற்கால இறையியலாளர்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சி அறிஞர்களின் பொறுப்பில் விட்டுவிடுவார்கள்.

மேலும், அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் மற்றும் அவர்களின் தோழர்கள் குறித்து கூறப்பட்ட எதையும், அது உண்மையாகவோ அல்லது பொய்யாகவோ இருந்தாலும், அதைச் சேர்க்காமல் விட்டு விடக்கூடாது என்பதே அவர்களின் நோக்கமாக இருந்தது. இதன் காரணமாகவே, ஆரம்பகால வரலாற்று படைப்புகளில் அனைத்து வகையான, நம்பகமான மற்றும் நம்பகத்தன்மையற்ற அறிவிப்புகளும் சேகரிக்கப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும், இவை அனைத்தும் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்கது என்று இதற்கு அர்த்தமல்ல. மாறாக, இப்போது பலவீனமானதை உறுதியானதிலிருந்து வேறுபடுத்துவது நமது பணி ஆகும். 

எவ்வாறாயினும், எந்த ஒரு முஸ்லிம் முஹத்திஸும் (ஹதீஸ் கலை வல்லுனரும்) அல்லது வரலாற்றாசிரியரும், ஓர் அறிவிப்பை, அது நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் அல்லது அவர்களின் தோழர்களின் (ரலி) மகத்துவத்திற்கு முரணாக இருப்பதன் காரணமாகவோ அல்லது அதன் விளைவாக புனித நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களின் மீதோ அல்லது இஸ்லாத்தின் மீதோ ஒரு குற்றச்சாட்டு ஏற்பட்டு விடும் என்பதனால் மட்டுமே என்றுமே புறக்கணித்ததில்லை என்பதில் சந்தேகமில்லை.

(நூல்: நபிமார்களின் முத்திரை (ஸல்) (ஆங்கிலத்தில்), தொகுதி 2, பக்கம் 268, ஹஸ்ரத் மிர்ஸா பஷீர் அஹ்மது சாஹிப் (ரலி) M.A அவர்கள் )

Any Individual who possesses even an elementary study of the Aḥādīth and history cannot be oblivious to the fact that the Muslim Muḥaddithīn and historians have never omitted a narration merely on the basis that it may apparently seem to raise an objection against Islām or the Founder of Islām. Their sure practice was that they would never be reluctant at all in relating whatever they found to be authentic in terms of Riwāyat, merely due to its subject matter.

As a matter of fact, the practice of some Muḥaddithīn and most historians was that they would honestly include within their collections any narration at all which reached them regarding the Holy Prophetsa and his Companions (may Allāh be pleased with them), even if it was weak and unreliable, both in terms of Riwāyat and Dirāyat. They would then leave it to the judgement of theologians and research scholars of later times to distinguish between authentic and weak narrations for themselves.

Moreover, in doing so their intention was that anything at all which was attributed to the Holy Prophetsa and his Companions, whether it seemed to be true or false, should not be omitted from inclusion. It is for this reason that all kinds of reliable and unreliable narrations have been gathered in the early works of history. However, this does not mean that all of it is acceptable, rather, now it is our work to differentiate between the weak and authentic.

In any case, there is not even an iota of doubt that any Muslim Muḥaddīth or historian ever disregarded a narration merely on the basis that apparently it seemed at odds with the greatness of the Holy Prophetsa or his Companions, or because an allegation fell upon the Holy Prophetsa or Islām as a result.

(Seal of Prophets, Volume II, page 268, Hazrath Mirza Bashir Ahmad sahib M.A (razi))

மொழியாக்கம்: ஜனாப் ஃபயாஸ் அஸ்லம் சாஹிப் – சென்னை